مقایسه تحلیلی باروک و سبک هندی

باروک (Baroque) شیوه‌ای است در هنر که از اواخر سده‌‌ی ۱۶ میلادی در ایتالیا آغاز شد و تا اواخر سده‌ی‌ ۱۸ میلادی در اروپا رواج داشت و سپس در آمریکای مرکزی و جنوبی مورد توجه قرار گرفت.این جریان ابتدا در هنر معمارى ظاهر شد و به‌تدریج در ادبیات، هنرهاى تجسمى و موسیقى رسوخ کرد.باروک، هنری است با ساختار بسیار قوی که در شعر و نثرش، استعاره‌ها و کنایه‌ها همان نقشی را ایفا می‌کنند که در معماری‌اش، قوس‌ها، مارپیچ‌ها و اشکال حلزونی.هنر باروک به‌دلیل استفاده‌‌ی زیاد از جزئیات و گردش چشم بر آثار آن، هنرى پویا و متحرک است و ممکن است مخاطب را گیج کند، چشمانش را خیره سازد و او را از عادت‌های روزمره‌ی‌ خود دور نماید. درون‏مایه‏های‏ اصلی هنر باروک مانند حرکت و پویایی،بی‏ثباتی زندگی و دنیا،بهره بردن از لحظات‏ گذرای عمر،عصیان در برابر ادبیات کلاسیک و به شگفتی واداشتن مخاطب و... در اشعار شاعران سبک هندی نیز دیده می‌شود. شرق شناسان اروپایی نه تنها این دو مکتب را با هم منطبق دانسته‌اند بلکه از عنوان باروک برای سبک هندی استفاده کرده‌اند. به طور خلاصه می‌توان گفت: باروک آن چیزی است که کلاسیک نیست. از نظر ادبی باروک اغلب در برابر کلاسیسیسم معنی می‌شود. در این پژوهش ضمن معرفی سبک باروک، به بررسی تحلیلی و تطبیقی این سبک با شعر شاعران سبک هندی پرداخته شده است.